Sessiz bir koyda,
Denizin üstündeyiz,
Hafiften sallanan bir teknedeyiz.
Tekne ve ben,
Birde gökyüzünde ki dolunay,
Ve yüreğimde sır gibi sakladığım,
Birde sen varsın.
Derin karanlıklar içindeki,
Yıldızları saymıyorum,
Onlar, bizim sevdamızı,
Anlamaya çok uzaklar.
Yanı başımızda uzanan,
Keskin bir alın çizgisini andıran,
Ufuk çizgileri ise,
Her şeye tanıktırlar.
Dolunayın şavkında,
Teknede söylediğim sevda türkülerim,
Ufuk çizgisindeki kayalıklarda,
Yankılanırlar.
Kulakları olmasa da kayalıkların,
Yüreklerin de duymasalar da,
Benim gibi,
Duyuyorlar sevda türkülerimi.
Hele ıssız koydaki yaratıklar,
Karanlık bir koyda,
Ayın şavkında,
İki gözümden akan,
İki damla yaşa.
Tanıktırlar.
2.8.2011/Marmaris
Sami GökKayıt Tarihi : 1.10.2012 01:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gerçekten ıssız bir koyda gece mehtapta çok etkilendiğim bir andı.
TÜM YORUMLAR (2)