Sanki yazdan kalma bir akşam,
öyle ılık ılık eser rüzgar,
esintisi gelir özlemlerin…
Kıskanmış olacak yağmur,
olanca hışmıyla yıkar hasreti,
toprak kokusu dolar cigerlerime…
Sabredemez koşar gelir lapa lapa kar,
üzerini örter o masum beyazlığıyla,
hiddetlenir sonra,
savurur kendini oradan oraya,
ta kuytu bir köşe buluncaya kadar kendine…
Geceyle savaşır gömülmez karanlığa,
o da üşümüş belli ki sarılır birbirine…
Tan yeri ağarırken güneş saklar kendini,
bozulmasın ister toprağın beyaz örtüsü…
Ve bir akşam ve bir sabah bozmaz ahengini,
şaşmaz zaman kovalar birbirini,
yorulmaz kalabalık da olsa,
ağdırmaz kendini ıssız da kalsa…
Sanki sanki kıştan kalma bir akşam,
üşümüş de olsa gece,
özletir kendini bir zaman sonra…/Sabri CEYHAN
Kayıt Tarihi : 8.3.2016 01:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!