insan...
en çok belirsizlikten korkar...
bence...
ne olduğunun...
nerede olduğunun..
nasıl yaşandığının..
belirsizliği...
insanın...
kendisi ile en büyük savaşı başlar..
böyle zamanlarda...
öyle sorgular...
öyle sorular düşer ki yüreğinin en derinine...
iki kişilik oyunun...
en can alıcı noktasıdır bu...
birine sonsuz güç verirken..
yokluk..
muş gibi..
varlık...
mış gibi...
diğerini..
ezer...
sevgi arsızı gibi...
hisseder insan kendini...
dilenci gibi...
kim kime verir bu gücü..
kim kimden almıştır...
bilinmez..
gidenler..
dönüşlerinde..
buluyorlarsa..
bıraktıklarını..
bıraktıkları yerde...
haksız..
acımasız..
hatta..
vicdansız..
bir güçtür ellerine geçirdikleri...
adı nedir bu gücün? ...
sevgi? ...
:-))))))))))))))))))) ....
tutku? ...
:-)))))))))))))))))) .......
güç'tür...
salt...
yalın....
zaaftır...
karşıdan alınan...
gidememek..
zayıflıktır...
bilmek arzusudur...
neyim?
sorusunun...
yanıtını...
ıssız kalmaktır...
beklemektir...
her beklemede...
sanmaktır....
yanılmaktır...
her seferinde...
Kayıt Tarihi : 11.1.2009 23:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Eser Aslanlı](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/11/issiz-kalmak.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)