Dönüp dolaşıp başa
dönük dolaşık eli ayağına
insan mı
algımı
haya(t) mı bu
bıktırıcı devinimden kurtulduk
fırlamamızlığımızla.
Mızmızlığın çekilecek halide yok hani adıvar
ateşten gömlekti yargı.
Uygar-medeni olmak istemiyorum
burada kalmak bir ömür boyu bilincimden uzak
daha da basitleşerek sömürülmek
veyahut
yetinmek doğanın yalın-duru derinliğinde
sep-sessiz düşünüyor
Issız kalıveriyorum...
Kayıt Tarihi : 29.2.2012 00:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!