Issız Kadınlar Şiiri - Filiz Baskın

Issız adamlar kalabalıklaşıyor
Anladılar yalnız olamayacaklarını
Günlük hikayelerde kaçak sevişmeler
Çekilmiyor artık bir başına değişmeler

Onların bıraktığı kadınlar ıssızlaşıyor artık
Kalabalıklar içinde bile yalnızlaşıyorlar
Ruhları ölü bedenlerine yerleşiyor
Aynı beden de farklı insanlar öpüşüyor

Taştandır yürekleri artık ıssız kadınların
saflıkları, berraklıkları, kalmamıştır,
Solmuş kırışmıştır bir çoğunun yüzleri
Yorganı kafasına çekip saklanır kadınlar,
Issız adamlardan kalma kırıntılara,
Parmak bastırıp yalarlar geçmişin tanelerini
Çay kaşığının şıngırtıları çınlatır kulaklarını
Boş duvarlar saklar güzelliklerinin hazzını.

Çırılçıplak kalmışlardır yataklarında
Göz yaşları konuşur çarşaflarından
Çocuk masumluklarını anlatırlar en sevilen adamı,
Kaybolmuştur o adamlar, çıkmaz çabalasalar.
Her ıssız adam alıp götürür bir parçalarını,
Duvar olur kalır kadın tutunurken hayata,
Yok olur kadın niceden sonra,
Göz pınarlarından yaratır kendini güçlenir kadın.
Asi'dir, vahşi'dir, bir o kadar da gaddar,
Yalnız, fakat özgürdür kadın ölene kadar.

Geçmişteki adamlar, cenneti almıştır ellerinden
O kadınlar unutmuştur anneliği, paylaşmayı, sevgiyi
Satın alırken sokak aralarında yasak sevişmelerini
Dünya değişir, evren değişir, kadın değişir,
Arkasına bakmaz bile geçmişi ıssız
Geleceği kalabalık adamlar...

Issız adamların, ıssızlaştırdığı kadınlar
Bir gün cennetlerine kavuşacaklar...