Issız kadın Şiiri - Ekrem Efe Polat

Seni düşünmeye başladığımda sırıl sıklam olduğumu fark ettim,
Sen yokken ilk defa yağmur yağıyor üstüme,
Ilk defa şimşek çarpıyor tepem de,
Ilk defa seni özlediģimde arayamıyorum,
Belki sen haklısındır uzak kalmak daha iyidir,
Belki biraz özlemek gerek bize,
Ama şunu unutma ki,
Sensiz yapamıyorum ben,
Elim senin elini istiyor,
Gözüm senin gözünü istiyor,
Tenim senin tenini istiyor,
Bi kez daha bana doğru koşmanı istiyorum,
Bi kez daha seni seviyroum demeni mesela,
Her gece sessizce rüyalarıma giriyosun,
Saatlerce yalvarıyorum sana gel diye,
Sonra bi şimşek sesiyle uyanıyorum,
Issız bi insan olduğumu hatırlatıyor o şimşek bana,
Kokuşmuş bi ceset olduğumu,
Her gece kaldırımlarda oturan yalnız adam olduğumu,
Siyah bulutlar uzaklaşmaya başlıyor saatler sonra,
Ayın parlaklığı yolumu aydınlatıyor,
Ve önümde hızla yürüyen bi kız görüyorum,
O kadar güzel bi kız ki,
Belki saatlerce anlatabilirim,
Biraz yürüdükten sonra kan lekeleri görüyorum yerde,
En sevdiği insanlar terk etmiş onu da,
Ve her bir kişi gittiğinde daha da fazlalaştı yerde ki kan,
Daha da koyulaştı,
Umarım iyisindir rüyalarımda ki kız,
Umarım mutlusundur..