Issız, Işıksız Şehrin Sığ Kalabalığında ...

Issız, Işıksız Şehrin Sığ Kalabalığında Kayboldum

Pas tuttu umutlarım sessizliğine,
Küf tuttu yüreğim sensizliğine,
Neredesin sen sabahım, alışkınım yalnızlığına
Neredesin sen gecem, alışkınım sensiz olan kokuna

Hüzün kapılarım aralıktı, kapadım
Penceremin perdelerini araladım
Huzur kokusu çektim içime, mutluydum!
Yüreğim ıssız, mutluluk kahvemi yudumluyorum

Gözlerim uzaklara daldı, düşlerim ağladı
Düşüncelerim savruldu, yüreğim yoruldu
Dizelerim ayaklarımın dibine,
Mısralarım kendi sessizliğinde boğuldu

Koyu bir yalnızlığa büründüm
Yalnızlığı yaşamakta çare buldum
Yıldızlarına uzağım
Issız, ışıksız şehrin sığ kalabalığında kayboldum

16.04.2016 (Şile, İstanbul) 22:32

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Hande Ortay