Issız hayeller/1 Şiiri - Şahin Turgut

Üşüyorum hem de çok üşüyorum.

Dışarıda rüzgarın uğultusu.

Ve kar

Amansız bir fırtına.

Titrek bir soba alevi …

Ben ise Duvar dibinde. Yorganın altında.

Neydi bunu bize yapan.?

Bu uzak diyarlarda beni kimsesiz bırakan.

Ne kaldı geriye benim yorgun ve parçalanmış yüreğim dışında.

Ne günler geldi ve geçti

Ne sen kaldın nede sevdan

Bir ben birde yalnızlık…

Duvar dibinde üşüyorum, hem de çok,

Bir dost eline muhtaç kalmış hem dene dost,

Kaç zaman oldu? Kimse gelmedi.

Umutta bitti , gelen olmayınca tükeniyor, kendiliğinden…

Pencere camından yine gözüm uzaklara dalmış …

Bir hasret türküsü çalar gönlüm.

Eskiyi özler hem de amansızca

Olmadı, olmadı

İşte bizim hikayemizde böyle başladı böylede bitecek.

……

Hatırlaması güç anılar gelir aklıma,

Her gün ölürüm bu evin yıkıntılarında, duvarın yanında yorganın altında tek başıma.

Bilir mi sence?

Sevgiyi

Fedakarlığı

Yalnızlığı

Nereden bilecek,

……….

İşte bu mısralar yazılırken o uzaklarda

Ben ise terk edilmiş bir dağ köyünün soğuk bir kış akşamında.

Onsuzluğa kanat açmış titrek bir soba alevinin yanı başında yorganın altındayım.

Bazen uykudan uyanırım haykırarak, kimsecikler yok,

Yine efkarlanıp camdan izlerim kainatı.

Koca bir dağın başında tek kalmışlığın hüznü vardır, üzerimde

O bana ne yaptı, bana neler etti…..