Bir zamanlar gözyaşlarım hep içime akardı
Şimdi her bir damlası, gözlerimden taşıyor
Pencerenden bir çift güzel gözlüm bakardı
Kırık dökük o evde artık hayaletin yaşıyor
Bahçende kurudu bil, ektiğin çiçeklerin
Yediverenlerinse, bir tek hüzün veriyor
Hakkı var üzerinde aç kalan böceklerin
Ektiğin tohumları, fareler kemiriyor
O ıssız ev gönlümdür anladın; gülüyorsun
Senin olmadığın bir yer ne haldir görüyorsun
Dolu küpten ses çıkmaz, hala ne soruyorsun
Sana çok alışmıştım canım, sensiz olmuyor
Kayıt Tarihi : 23.1.2009 18:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler büyük beğeniyle okudum.
TÜM YORUMLAR (2)