can çekişen balığın
pullarında sürerdi yaşam
bir masalda konaklamıştık:
kah dalgalanırdı su
kah durgun akar
gülerdi gökyüzü
ağlardı çoğu zaman
denizaşırı bir hasret sinerdi tenimize
keskin kokusunu bırakarak dalgalara
uzak-yakın fark etmezdi hiç
hükmünü yaşardı duygular
:
yalnızdık
kıyıda bir kız çocuğu
düşünceli
tutmaz bilançolar çıkarıp durmadan
döner dururdu zamanın girdabında
sancıda büyüdü
anlardı
ki kötürüm kalmıştır acıyı tanımayan
her 'merhaba'da vedalaşırdık denizle
ıssızlığa sığınırdım terk edilmiş bir krater gölünde
ebemkuşağına tutunur
kapanırdım yalnızlığın göğsüne
canlanırdı sonra deli kanım
ve
ne kaldıysa benden geriye
sevgiye çıkardı bütün yollar
sormayın artık!
nedendi
nasıl
ne zaman
o beni mahşere
ben onu ebediyete kadar...
ne anlıyorsan 'o'dur yaşam!
(3 Haziran 2004)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 3.6.2004 19:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılarımla
Ecdat Armağan
VE DURGUN AKARDI DON.....!
Tebrikler Naime hanım,teşekkürler..
Çok eski bir tattı damaklarımda..
Mim Kemal Ertuğrul
TÜM YORUMLAR (6)