Yalnızlığın çevresinde gezinen bir kayık gibiyim,
Deniz’in dalgası ile bir sağa bir sola savruluyor bedenim,
Tutunacak bir liman ararken boşlukta
Kaybolmuş bir tutsak gibiyim
Gördüğüm her ışıkta bir adım daha yaklaşıyorum sanki limana,
Aslında bir o kadar uzak kalıyor bu yaka
İnanmak istercesine çırpınıyor kuvvetim
Ta ki batana kadar son noktam bu arada
Ne bir yakarış, ne de bir kurtuluş
Öylece bırakmışım kendimi sulara,
Öyle ki bıkmışım artık inanmaya
Öyle... yapayalnız bu adada.
Kayıt Tarihi : 7.12.2019 20:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!