Issız Gemi Şiiri - Kamil Taşdelen

Batan bir geminin son neferiyim
Su aldıkça alıyor, battıkça batıyor
Karanlığa bürünmüş ay,
Bana tepeden acıyarak bakıyor,
Ufacık bir umut da yok ki,
Ne kadar çabalasam da,
Batacak bu gemi belli ki.

Kaptan karışmış denizin dalgalarına,
Bu gemi bırakılır mı be? Yazıklar olsun sana
Oysa hani o gemi senin her şeyindi,
Her şeyimi kaybedersen, ne için yaşanılır ki?

Bir tek ben kaldım, gecenin karanlığında
Sadece ben ve batan bir gemi
Herkes can derdine düşüp, bırakıp gitti
Kaptan dahi korktu, çünkü canı kıymetli
Şimdi bu geminin adı kaptanla anılacak dimi
Olsun öyle bilsinler,
Beni sadece gemi bilse yeter,
En zor zamanında yanında olduğum için
Issız gemi beni unutabilir mi?

Beni hayata bağlayan tek şey o gemiydi,
Gemi, onu bu kadar çok sevdiğimi bilmiyordu
Ama benim bilmem bana yetiyordu.
Şuan ikimizde batıyoruz, işte şimdi anlar
Onu ne kadar çok sevdiğimi.
Sahibi olan kaptan bile çekti gitti, ben burdayım
Şimdi anlasa da iş işten geçicek,
Bidaha görüşemeyeceğiz ki.
Her şeyi boşverelim artık,
Mutlu olarak öleceğimi bilmek,
Mutsuz yaşayacağımı bilmekten daha iyi.
Elveda yaşamamın sebebi,
Elveda ıssız gemi, elveda
Elvedalar olsun sana,karşılıksız sevgi
Bırakıp gitmeseydin beni,
Elvedalar söylenmezdi,
Deli gönlüm acısından hissedemezdi,
Sen ne kadar sevildiğini bilemezdin...