Issız Geceler Şiiri - Ahmet Otluoğlu

Issız geceleri hiç sevmem
Yalnız kaldığım karanlıklarda
Gecenin tüm mahzunluğunun
Üzerime yıkılışını
Ya da beni derdest ettiğini
Sabahlara kadar
Özgürlüğe susamışların
Çölün suya muhtaçlığı
Gecenin gündüze
Benim sana muhtaçlığım gibi

Issız geceleri hiç sevmem
Benim yüreğimde rabbım
Bir de sen
Bir rabbım var geceme ortak
Ve benimle paylaşan
Düşüncelerim itikadım zikrim
İşte ben
Sabahlara kadar
Hiç şansa inanmasam da
Bunun adı ne ki
Tefekkür tevafuk her ne ise
İşte böyle benimkisi
Beni yaşatan
Geceme ortak hatta sırdaş
Bir nebze dahi yalnız kalmamak
Benimkisi

Issız geceleri hiç sevmem

Rabbımdan uzak yaşamak
Ne mümkün öl ki daha iyi
Ya da senden uzak yaşamak
Diyeceksin ki hiç kavuşmadık ki
Kavuşmak peki kavuşmak ne ki
Bedenselliği uya da ruhaniyeti mi
Bir bakışın yetmez mi
Yıllar öncesinden
Bir gülüşün belki içten
O bir bakışın ki
Bir ömür aldı benden
Ve geceler boyunca yalnız değildim
RABBIM ve sen
Bu yüzden hiçbir gece
Derdest olmam
Bazen bir gül kokusu gelir
Nereden gelir bilinmez işte
Uyuyamadığım gecelerde
Benimledir o koku ben seninle
Ve RABBIMLA birlikte
Birlikte paylaşırız geceyi
Ve sen beni hiç yalnız bırakmadın
Hep yanımda hep gönlümde
Ve hep ruhumdaydın
Birlikte

Issız geceleri hiç sevmem