Issız Evler ve Efendileri

Yürürken yollarında; ıssız evlerinden bakar her biri,
Derde; duymaz sağır kulak, anlamaz çığlıkların efendisini,

Hadi durma, baksana, kaçınılmaz sona!

Nöbetleşiyorlar adeta bitmeyen şafakta.
Miyfer olmuş taşları, kılıç geçmez başlarına,

Her biri bir zebani,

Kaçsan tutacak, dursan alacak,
Çıkmadan kapıdan bendimi,

İçeride mi? Belki dışarıda.
Fark eder mi? Ha gölgesi, ha kendisi,

Ya bu gün, yada yarın

Kaçınılmaz olan,
Issız evlerin kapısını çalmaya.
16.08.2006