Issız Diyar Şiiri - Mücahit Karaçınar

Kitler vurulmuş kapılara
Çimler herzamankinden düzensiz büyümüş
Yokluğu damlardan sarkan dalları kırmış insansızlığın
Duvarlarda olur olmadık yazılar
Nerde ötüşen kuşlar ovuklarda
Onlarda bir göçün abidesi yokluğun
Öyle mi vurulur kaldırımlara bavullar
Nem tutmuş kirpiklere tutunup
Bir gidip bir bakan gözlerle
Son bulmuş yolculuklar
Şimdi o ıssız diyar titrek bir rüzgarın sinesinde
Ağaçlardaki yaprak
Her zamankinden daha içli toprak
Çünki yok bayramlarda dua edecek insan
Dikili isim isim mezar taşlarına
Göçtü hep eş dost akraba
Eşiklerde kediler kapılarda köpekler
Sahipsiz
Bekliyorlar umutla