Taş, yerinde ağırmış; ben de ağırdım
Kendi gürültüme kendim sağırdım
Köylüyü, kentliyi bana çağırdım
Ne aldımsa içimde öğüttüm durdum
Bilemezdim suyum nerden gelirdi
Düşüne-düşüne aklim delirdi
Ufukta bir kara nokta belirdi
Geçmişi bu güne ekledim durdum
Simdi dört bir yanım örümcek ağı
Efkârım Ağrının bulutlu dağı
Bir sona ermişim, sonsuzluk barınağı
Karamı tozumla akladım durdum
Bana herkes gelir bir sen gelmezdin
Kapını bir kere çalsam demezdin
Unlarım saçına değse ölmezdin
Yıllardır hep seni bekledim durdum
Nice yıllar gördüm baharlı kışlı
Güzel kızlar gelirdi beyaz nakışlı
Bir yârim gelmezdi viran bakışlı
Ben Onun yolunu gözledim durdum
Simdi yapayalnızım gelen giden yok
Su kirik çarkımı tamir eden yok
Kaynağım kurudu bir damla su yok
Bir damla gözyaşı özledim durdum
Istırap çemberi halka taşımda
Aşkının dumanı bulut başımda
Çilenin yaşı da benim yaşımda
Sevdayı bağrımda bastırdım durdum
Kayıt Tarihi : 1.12.2008 19:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Askinin dumani bulut basimda
EFENDİM BU GÜZEL ŞİİR İÇİN KUTLARIM ASLINDA İBRET ALINACAK BİR ŞİİR
Dönmekti kaderim değiştiremezdim
Senin için kendimden geçtim
Sevdanın ateşinde yandım durdum..
Kaleminiz daim olsun...
Sağolun kardeşim.bastır bırakma
Şairin gıdası sevdadır,yardır.
TÜM YORUMLAR (3)