Issız Buralar Sen Yoksun

Issız buralar, yalnızlığımı hissettiriyor,
Gözlerimde hüznün, içimde bir boşluk doğuyor.
Sen yoksun, bu yerler bomboş, anlamsız geliyor,
Birlikte geçirdiğimiz anılar gözümde canlanıyor.

Seninle her köşe başı cennet bahçesine dönüşürdü,
Gülüşlerinle hayat, en güzel masallara yelken açardı.
Ama şimdi sessizlik, yankılanan adımlarımız dışında,
Issız buralar, sensizlikle bana dar geliyor.

Sesin yok, sözlerin yok, sevgin yok bu yerde,
Gözlerim arar seni, ama bulamaz izini, nefesini.
Issız buralar, seninle yitirdi anlamını,
Kalbimde açan çiçekler solmuş, düşünceler karma karışık.

Sokaklar sessiz, senin adın geçmiyor artık,
Kahve kokusu sarıp sarmalarken her yanı,
İçimde bir hüzün, çaresizlik var durmadan,
Issız buralar, sensizlikle beni sarar, sarmalar.

Gel, dön geri, bu yalnızlık dayanılmaz,
Issız buralarda kalbim ağlar, sızlar, hüzünlenir.
Seninle hayat bir şölen, neşeyle dolardı,
Issız buralar, sensizliğin kahrını bana yaşatır.

Ama umudum hala taze, seni bekliyor kalbim,
Belki bir gün geri dönersin, yeniden güler yüzünü gösterirsin.
Issız buralar, sensiz olmaz, sensizliğe dayanamaz,
Sana olan özlemle yanıp tutuşur, seni bekler burada.

Issız buralar, seni yad eder, anılarımızı yaşar,
Umudum, sevgim seninle diri kalmaya devam eder.
Issız buralar, sen yoksun, ama umudum var,
Bir gün döneceksin, yeniden bu yerler seninle canlanacak.