Issız Bozkırlarda Melekler Yürür

Kırık telli saza döndü bağrımın sesi
Bir masum ten düştü, bozkır ıssızlarına
anlında; açlığın kan damlaları
ellerinde yitirilmiş umutların izi.

Görmesemde yakından,
hissederim ruhundan,
adı geçer herhangi bir medyada.
Sadece bir çocuk değil,
bin çocuğun aynıdır kaderi.

Ekmek için, okul için, ilaç için
yola çıkar köylerinden dışarı
hızlı ayakları güçsüz bedenleri.
Korkmazlar ne kurttan
nede nağmert bir puşttan.

Omuzlarına gururla almışlar
hayatın yüklerini.
Taşırlar yüreklerinde
büyük insan gibi
ailelerinin sevgilerini.

Issız bozkır! !
Koru sen bu melekleri
Sert esme rüzgar! !
Yolunda gitsin bu kahırlı yolculuk.
Yuvada onları;
bin dertle çaresiz bekleyenleri var.

29/01/2010