Issız Boşlukların Sessizliğinde Düşlerle ...

Ben, bana aptal gibi, akşam ışığında burada yalnız oturuyorum
Farklı bir yüzün varlığını şiirde düşünürken, egom konuşuyordu
Bu bana bir güvenlik hissi verse de sizin için bir ben değildim
Benim için ne özel bir güzellik bu ama, çok sözlerim hala kırık
Ne olursa olsun bu doğru değildi, kendime güvenim kayboldu
Zaman sanki orada değildi, yine de bir ışık gördüm, parlayan
Dört mevisimin güzellikleri reankarnasyon bir hal alıyordu ki
Bir şeylerin eksikliği tezahür olurken, bütün benliğim irkildi

"bana bir gülücük verene bütün neşemi veririm" gibi olmalıydı

Bir kalp kazandım, içinde birlikteliklerin olduğu son nokta gibi!