Issız Bir Voltadayım...

Bekle! Şu gün şu saatte diyeceksin ya bir gün.
İşte o an değişecek dünyam.

Gözlerim, saat ile takvim arasında volta atmaya başlayacak.
Çekilen onca sıkıntıyı unutmak için, senli bir hülya bulacağım kendime.
Bir güç, bir kudret gelecek yorgun bedenime
Yiteceğim karanlık ölümün kıyısında yeniden hayatı tutacak ellerim
Bir güne mahsusta olsa
Bu dünyaya ait her şeyi sevmeyi,
Ve sadece senin için gülümsemeyi deneyeceğim…

Belki hiçbir şey hissetmeyeceksin sen o ana kadar.
Yüzüne, arkadaşına gidermiş gibi bir eda takıp
Makyaj malzemelerinden ibaret bir çanta ile
Her an gidecekmiş gibi ürkek,
Biri görecekmiş gibi tedirgin bir el uzatacak
Ve uzaktan bir tebessümle ‘’merhaba’’ diyeceksin

Oysa ben,
Uzak olduğun kadar yakın olmak isteyeceğim.
İçimden sana sarılmak ve sıcaklığınla ısınmak gelecek içimden.
Ama bir şeyler tutacak beni
Aramıza soktuğun o soğuk yabancılık yüzünden,
Ürkek bir ‘’hoş geldin’’ diyebileceğim sadece.

Az ilerdeki bir pastaneye gideceğiz ilk önce.
Yanında soğuk limonatayla,
Dilimlenmiş poğaçalar gelecek tabaklarda.
Sonra,
Sertliğini senden, sıcaklığını benden alan
Lodos misali bir konuşma başlayacak aramızda.
Uzun cümlelere vereceğim tek kelimelik yanıtlar,
Ara ara susmalar, bir iki saniyelik bakışmalar…

Doydu doymadı kalkacağız masadan.
Akşama kadar böyle oturamayız ya?
Kalabalık caddelere çıkan tenha sokaklara dalacağız beraber.
Sokaklar kadar suskun olacak yürüyüşümüz.
Canım ellerini tutmak isteyecek o sırada
Ama sen ellerini ceplerine saklayacaksın.
Gönlüm istese de elini tutmak,
Dilim bir türlü varmayacak söylemeye.
Çünkü o merhabandan kalma korku tutacak beni.
Böylece biriken duygularım dalga dalga taşacak bentlerimden.
Hele bir de şimdi sen yanı başımdayken…

Sana duygularımı anlatmak için korkak bir cesaretle
Kelimeler seçmeye çalışırken
Sen ‘’dondurma’’ diyeceksin bana.
Sana söyleyeceğim onca şeye rağmen
‘’Olur’’ diyerek çökeceğim
Yıkılacak bin bir güçlükle kurduğum cümleler.
Yıkılacak duygularımı tuttuğum bentlerim.
O dondurmanın soğukluğuyla donacak hissettiklerim
Böylece,
Bilinmez bir zamana kalacak sana söyleyeceklerim.

Dondurmacıdan sonra güzel bir lokanta karşılayacak bizi.
Kenarda köşede bir yere oturup,
Onlarca yemek arasından kendimize,
Yemek seçmekle geçireceğiz dakikaları.
Ve tıpkı pastanedeki gibi davranacağız yine.
İlgisini çekmeyecek tabi yan masaların.
Çıkarken kasada kolonya tutan mekân sahibi hariç,
Hiçbir göz dikkatli bakmayacak bize.
Bahçelere saklanmış evlerin önünden geçeceğiz.
Sessiz, araçsız caddelerde yürüyeceğiz uzun uzun.
Ellerin yine ceplerinde olacak senin.
Dilinde yine sıradan bir muhabbet…
Vazgeçmiş olacağım o zaman.
Kulaklarımda bir uğultu
Kafam iyice dağılmış.

İrkileceğim ‘’ dönelim artık’’ dediğinde.
Bakacağım ki sürüklendiğim duygu seli,
Sevinçten, aşktan uzaklaştırarak yalnızlığa bırakmış beni.
Akşama doğru sokaklar ıssızlaşırken,
Hayata dair ne varsa iyice anlamsızlaşmış…

Karşımda seni bulduğum yere götürecek bir yol.
Aynı yerde kaybedeceğim seni.
Karşıki tepelerde kaybolurken güneş,
Biliyorum,
O akşam esen rüzgâr üşütecek beni.

Bir an evvel gitmek isteyeceksin.
Bu yüzden gittikçe hızlanırken adımların
Seni bir kuytu köşeye çekip, öpmek isteyeceğim.
Anlatacaklarımın belki kısa bir özeti gibi.
Diyeceklerimin üstünden geçeceğim
Ve sevdim diyeceğim akşam meltemiyle sana.

‘’hoşça kal’’ diyeceksin ‘’merhaba’’ dediğin yerde
Hoş geldin’im gibi bir ‘’güle güle’’ diyemeyeceğim sana.
Uğraşmayacağım özel bir şeyler söylemek için.
Lodos misali kesilecek konuşmalarımız o akşam karanlığında.
‘’ hadi abla’’ diyecek muavin.
Bir an bile beklemeden bineceksin.
Ben göremeyeceğim belki seni o siyah camlardan
Ama sen oturduğun yerden iyi bak bana
Çünkü beni son kez göreceksin.

Hani geleceksin ya bir gün
Bin bir güçlükle toparlayabildiğim
O bir günlük aklımı başımdan alıp,
Bana bomboş bir ben bırakarak,
Akşam otobüsüyle beraber döneceğin yerden,
Aslında beni gidişin değil,
Gittiğinden sonraki halimdir düşündüren…