Issız Bir Vadi Şiiri - İlkay Çavuşoğlu

Issız bir vadi gibiyim
Ne savaşlar görmüş, ne kederlere bürünmüşüm
Kimi zaman kan damlamış toprağıma, kimi zamanda lanet yağmış
Bazen kurumuş, bazende çamur olup akmışım
Ne insanlar gömülmüş toprağıma
Ve üstünden kaç mevsimler geçmiş
Ne çok ağlamış bulutlar üzerime
Ne çok sert rüzgarlarda aşınmışım
Ve ne çok çatlamış toprağım

Sonra bir gül bitmiş böğrümde, umuda açan, huzur kokan
Bu lanetli topraklarda inadına yeşile varan
Ve güneşe gülümseyip, bu ıssız vadiyi yalnızlıktan kurtaran

Ben bir ıssız vadi
Sense umuda açan huzur kokulu gül çiçeğisin
Sen benim aşk-ı baharımsın meleğim
Seni seviyorum...