Gece yalnızdı yine,
Ay ise karanlığa bürünmüştü...
Her yer olabildiğince sessiz,
Durgundu her an objelerle.
Ya bir devinimsizlik vardı gecede,
Ya da ölümler anılıyordu
Bensiz sohbetlerde...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta