Gece yalnızdı yine,
Ay ise karanlığa bürünmüştü...
Her yer olabildiğince sessiz,
Durgundu her an objelerle.
Ya bir devinimsizlik vardı gecede,
Ya da ölümler anılıyordu
Bensiz sohbetlerde...
Issız bir gece
Biter gibi olurdu sanki
Ve nice hüzünler unutulurdu
Karanlık bir semanın
yok olmasıyla... K. Adsaz
Kayıt Tarihi : 22.12.2017 20:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!