Issız adam Şiiri - Yılmaz Canalan

kötürüm bir bilyeye bile imrendim
ki o haliyle bile var bir değeri
kör topal yuvarlansa da oyunda
atılmıyor hiç değilse
çocuğun vazgeçilmezi

şehir olmak istemedim
semt olmak istemedim
mahalle olmakta değil
istedim ki bir sokak olayım bari
üç beş komşuyla yalnızlığın dindiği
ya da tüm bunlar bir yana
bir iğne olabilseydim ya
tükürükle ucu sivrilmiş ipliğin
sökük dikmek için girdiği

bu nevmit tenhalığı nasıl edeyim
nere gizlediysem filizlendi o
denize atsam balık ağlar
göğe salsam kuş ölür

alıştık buzlu camlarla şimdi birbirimize
her şeyi tüm gerçekliğiyle konuşmuyoruz
durmadan anlamak deliliktir diyor ya Dosto...
bunu düşünüp gülüyoruz

annemin sesi içeriden:
-a aylak oğlan, deli misin sen?
git, git de şu saçınla bir sakalını kestir!
-anacım, ah anacım,
duvarında ayna olmayan bir berber arıyorum,
bilmiyorsun, nicedir.