Issız Adam Şiiri - Bülent Arkan

Saklanır gibiydi kendi kendinden
Bir adam gizlendi virane park'a
Gözyaşı boşaldı taştı bendinden
Sırılsıklam oldu giydiği parka

Elleri bomboştu cepleri delik
İşini görürdü birkaç metelik
Garibanlık çöktü bitti efelik
İşten atılmıştı yok idi arka

Eli yumruk yumruk cebinde saklı
Akşam yemeğine takıldı aklı
Onu bekliyordu elma yanaklı
Gitmeliyim dedi dil korka korka

Ayak sürüyerek yollara düştü
Sevdası yüzünden kendini aştı
Çekingen tavrıyla usul yaklaştı
Elma yanak surat olmuştu sirke

Niye geldin dedi ellerin bom boş
Evde bir şey yoktu yapamadım aş
Açlıktan ölmüşüm tez bakkala koş
Peki hanım dedi dönerek arka

Elini bağlayıp hoşça kal dedi
Yutkuna yutkuna evden ıradı
Umudu tükendi bitti muradı
Gönlü hasret kaldı haneyi barka...