Issız Adam Şiiri - Arzu Aslı Karayel

Islak adımlarımla koşarken ayak izlerime bakmadan,
Mavi dünyan çağırır beni.
Kollarında dizginlenip bütünleşirken dalgalarının en hırçınıyla,
Defalarca kıyılarına çarparak yaşam bulur gecenin dokunuşları.
Çığlıklarım avuçlarındayken adın hücrelerimin en derininde saklı.

Adın… Beni sana kilitleyen adın…
Her söylemimde tenime kazımak istediğim,
Rüzgarlı uçurumları düşündüren,
Bir adım ve bir adım daha kapılmaya az kala tutunamadığım.
Tüm benliğim dudaklarında kaybolurken,
Aklımda ki yasaklı hayallerin başlığı adın.

Sen; yanına gelirken sadece kendimi götürmek istediğim,
Düşlerimde sürüklendiğim yosun kokulu ıssız adamsın.
Sözcüklerimi ellerine hapsettiğin;
Yüreğime gizlediğim kasırgan gibi nereden geldiğini bilemediğim yalnızlığımsın.

Al beni, kayıp kıtana götür;
Kaçışlarım zor olsun sularından, ne gemiler gelip kurtaramasın,
Çal beni ıssız adam, kendine ekle haberim olmadan.
Sınırların yakalasın tutsak sınırsızlığımdan.
İster kıyılarına zincirle, ister yakamoz ol ak omuzlarımdan.
İnleyen rüzgarın davetkar fısıltılarında,
Her bitişimin yeni başlangıcısın; kor gecelerin yorgun sabahlarından kalan…