Issız Adam Şiiri - Uğur Cebecı

Issız bir adam yürür gecenin karanlığına,
Hiç kimsesi yokmuş gibi,umursamaz.
Gecenin kıskançlığından korkmadan,
Aşkın gazabı tarafından yıpranmış.

Issız bir adam yürür bu şehirde,
Varacağı yeri bilmeyen,sadece yürüyen.
Sonsuz ızdırabın peşinden giden.
Sevmeyi bilen,sevilmeyi hakeden.

Issız bir adam yürür meçhule doğru,
Sonunu bilmeden,acıyı çekerek.
Kabul eder aşkın zorluğunu,
Buna rağmen pes etmeden,sabırlıca.

Issız bir adam yürür karanlığa doğru,
Karanlıktan korkan,ama pes etmeyen.
Çevresinde ki herkesin,uyarılarına,
Sağırmışçasına aldanmadan.

Issız bir adam yürür bu şehirde,
Aşkına layık olmaya çalışan,
Yalan dünyada aşka inanan,
Kalbine başka birini almayan.

Issız bir adam yürür meçhule doğru,
Artık emin adımlarla,bile isteye,
Hiçbir şey olmamışçasına,
Bora gibi aşkına sadık,
Bir adam yürür,Hakk'a sığınan.