Issız Adada Yalnızdım Şiiri - Kadir Özdemir

Issız Adada Yalnızdım

Yalnızdım ıssız bir adaydı kalbim.
Üzüldüm, sessizdim, sabrettim.
ve böylece önce toprağı sürdüm.
Verimli miydi toprak farkında değildim.
Olsundu nasılsa yalnızlık tohumları ekecektim.
Hiç filiz vermezdi biliyordum.
Ağladım ağladım ağladım.
Göz yaşlarıyla toprağını suladım.
Birgün bir sabah farklıydı uyandım.
Şaşırdım filiz vermişti toprağım.
Bir taç yaprak üstünde bir başağım.
Issız ada da şimdi artık kralım.
Ne de yakıştın başıma taç ettiğim.
Ben şimdi varlığınla zenginim.
Şimdi sade mutluluktan ağlıyorum.
Issız adama hoşgeldin diyorum.

04Temmuz2Bin6
kadir_&_ridak