Issız Ada Şiiri - Kaan Turhan

Denizin derinliklerinde bir martı süzülüyor,
Issız bir adanın sessizliğini yırtan bir çığlıkla
Gün yüzüne çıkıyor masum görünüşlü martı,
Kimsesi kalmıyor zamanla, nokta olduğundan.
Ne olduğunu bildiğini sanan bir edayla,
Uzaklaşıyor ıssız adanın sessizliğinden
Arkasından küreklere asılan ümitsizler
Yavaş yavaş ilerliyor, ümide doğru.
Dalgalar, köpürüp geçit vermiyor,
Kürekler, ümitler, hedefler bir bir suya düşüyor.
Martının çığlıkları duyulmuyor, dev dalgalar
Örmüş yerle göğü, sesiyle deprem armonisi içinde.
Usul usul yatarken yerin üstünde, birden gürlüyor
Yine geçit yok karşıya.
Teri kana karışmış, kin kusuyor martılara.
Tüm martılar bir bir çıkıyor su yüzüne
Kıskançlık dürtüsüyle uzaklaşıyorlar yamaçlara doğru.
Sevgiden yana olan yamaçlar, kucak açmıyor
Tüm yükünü kaldırdığı dağın serzenişiyle, püskürüyor martılara doğru.
Yamaçların asi davranışı, martıların besini oluyor.
Denizin derinliklerindeki martı susmaları,
Dalgaları kamçılıyor,
Yamaçlardan ders alan martılar,
Dalgalara çaresiz dalıyorlar, bir daha çıkmamak üzere.