Issız Ada Şiiri - Dinmez Er

Issız Ada

Bana bu satırları yazdıran ne,
Deryalara salan, hayallerle uçuran,
Bir güzele gönül vermenin adı sevda mı?
A’dan Z’ye alfabe boyu yaşayamadın,
Aldığından çok verdinse nasıl bir şey bu?
Engin maviliklerde kimsesiz yalnızlığıyla,
Yaşıyorsam ıssız bir adayım bundan böyle,

İşte öyle, al beni savur adaya kısır bir duygu
Yaşanmıştır yaşanıyor bu dünyada kimin,
umurun da? Dünyanın hiç değil sor kendine,
Ne buldun ki duygu fakiri dünyada hepsi yalan!
Yokum ben, olmamalıyım bu alemin ortasında,
Gitmeden gider mi insan? Ben böyle gitmeden,
Gittim bile! Artık buralar da aranmayanım…

Özleyeceğim yüzler olmayacak,
Üzerini çiğnediğim gölgelerde izlerim silindi.
Kulaklarım duymuyor, konuşma yetimde kayıp,
Söylediğim sözleri rüzgar alıp götürdü meçhule,
Belleğim üretmeyecek bundan böyle yenilenmeyecek,
Dinlemeden, duymadan, okumadan, yalnızlık yazıyorum.

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2021. 12. 18 /