Issız Ada Şiiri - Abdulmetin Ürünveren

Balta girmemiş ormanlarda aradım; okaliptüs, palmiye,
Kaba ortamlarda nezaketlik daha da büyür, acaba niye?
Cehalet karanlığında sönmez ateş gibi bir fener,
İnsan bu ateşle kim bilir ne çok mücadele yener.

Ben ki kimsenin ziyaret etmediği ıssız, güzel bir ada,
Ne kadar çabalasam da akıntıyla ileliyorum birarada,
Yeni diyarlara açılmamam için engelliyor beni rüzgar,
Anlaşılan yine tek başına geçecek günlerim efkar.

Gramer dehlizinde boğulan bir yolcu,
Nasıl boğulmasın bulanmış bir kültüre var bir borcu,
İnsanların alıp veremediği husus; sağcı, solcu,
İnsanları tek çatı altında birleştirir benim anladığım doğrucu.

Her zaman değil, yerinde renk değiştirir bukalemun,
Yerli yersiz davranışlardan bukalemun gibi olamadık olgun,
Allah hayvanlara akıl verseydi eğer,
Bu dünya hayvanlarla daha nelere değer