Issız! Şiiri - Fatih Kozan

heyulasında dünyanın,belkide var olduğunu sandığım ruhlar arasında,bir ben yalnız bir ben ıssız kalmışlığım la çektim sigaramdan son dumanı...! ve üfledim düşünmeden ,kalamazdı istesem de içimde hani o aradığım bir zil sesinde umut etiğim insanlar gibi...
ve her insan bir sigara nefesi oldu ciğerlerimde...bir an gelip ve en deminde soluyup giden.ve en sevgili oldu bir nefes gibi oldu hiç almadan hep verdiğim ciğerden,yürekten tükettiğim.
uzun lafın kısası,yüreğin en dip sevgi kaynağı ...şelalelerin coşup kayaları deldiği,lakin yine bir küçük kayadan kaynayan sevda....sen ancak seni bitirir,sen ancak ölümde olsa seni yaşarsın...!