Ey yaşamanın çocuksuz dulu
büyük orman içre yiten ağaç
hangi pencereyi açarsan aç
korku, üzgü, ölüm
işte yazgın bu
Yer, gök, su ve ateşten kurgu
dört başlı yaratığın
kendi kendini boğuşu
seni bu uzak kıyıya sürmüş
ağlatan ağulu gülüş
Sonsuz olan ne
deniz mi, gök mü, teklik mi
hey sayrıyı iyi eden gece
fısıldar anne sesiyle
kurtuluşşşşşş
Kayıt Tarihi : 24.3.2004 13:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!