Issız Şiiri - İbrahim Durmuş

tohumlar dökülmüş kayrak taşlarına
çakır - menevişli
akıp gitmiş toprak yamaçlardan
manolya kozalağı delik deşik

begonvillerin kucağında küf kokulu yaz evleri
yaz evlerinde dağ tipisinin uğultusu

yalnızca bulutlar, güneş ay ve yıldızlar
ne çok renk varmış kara ile ak arasında
ne çok şekil
yumuşak
su ile gök arasında

fener çakar, döner döner çakar
husuflu çakar, şimşekli çakar
fener çakar, fenerci bakar, kızlar bakar
ne çok renk, ne çok desen, kara ile ak arasında

bir baca tüter, bir de fener çakar
adanın güney-batı yamacında

çelik panjurlarında mermi delikleri
paslı
çatısız - kapısız Trapani evleri

nisan ortasında yabani orkideler
göz alabildiğine çiçek, göz alabildiğine orkide
bir ben miyim ormanda gezinen
bir ben miyim orkideleri ezen

taş ağılda kayalar kırmızı yosun
kayalar nefti kına
karşı sırtlarda çınlarken unutulmuş çıngıraklar
binlercesi gıdım gıdım aşındırarak çimeni
kalem çekmiş yaylalara küçücük çift-tırnaklar

dere kıyıları yeşil yaprak
yarısı ıslak yarısı beyaz taşlar
dağları duman kaplamış, ladin dallarını kar
sürüler alçaklarda, kışlaklarda
kıranın arkasında aç kurtlar

eşek öldüren güneş, soğuk
bıçak gibi yel
altı taş, üstü teneke yayla evleri
altı ahır, üstü kafes yayla evleri

bir yayla evinin siperinde
güneşin buluttan en kurtulmuş yerinde
eşiğin az gerisinde binek taşına oturup
şenlikli günlere dalmak
dalmak orak ayının mehtaplı gecelerine
ışıl ışıl arpa başaklarına
çayır kokusuna, yonca serinine

bir ben miyim "gitmeler" dokunan
bir ben miyim gidip de gelmeyenlere yanan

tanrı adına gemilerin kovulduğu Efes'ten
Artemis'in, Pavlos'un, Yohanna'nın günlerinden
yaslanıp sütunlardan birine
ağıt yaktım gidip de gelmeyenlere

nanik yaptım, dil çıkarttım gelip geçenlere

*büyükharman*
bozburun, 25 ekim 2012