Bir kara tahta sevdasıydı
Bir ölmek istemekti kardelenleri kasıp kavuran
Beyaz yapraklarını korkusuzca semaya açmaktı
Koparmaktı kendini birer birer
Ve dün mahzun bir çiçek
Elimden tuttu, bir jenerik başlatırcasına
Bana, "Ölmeye var mısın?" dedi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta