İsrafil Nidasıyla Sur'a Üfledin Sen

Zamanın azizliği bu olsa gerek
gidişine dur diyememek
veya sesini duyuramamak,
sessizdim hiç olmadığım kadar. Çığlık çığlığa.
Dur dedim, hatta gitme!

Oysa bir sözüme dönecekken
bir küfrüme yettiğin kadar git!

Üzerine yalnızlık örtülmüş
sonbahar gibiyim artık.
Kışa hazırlık yapıyor içim,
mevsimleri es geçtim...

Bu dünya döndüğü sürece
suru beklemek zor geliyor bana
-kestirme yol intihar bilinir.

Sen giderken üflemiştin
israfil nidasıyla içimin tüm suruna,
çoktan koptu kıyamet gözbebeklerimde,
yerlebir oldu içimin sen yanı,
mahşer günü bu olsa gerek
bir neşteri sah damarında hissetmek….