İsrafil Fırat Şiirleri - Şair İsrafil Fırat

Bu gün;
Hücuma kalkmış tüm dünyevi hislerim
Kafatasımı çatlatıyorlar
Beynim allak bullak
Ve....
Göğüs kafesimin tam ortasında yumruk olmuş bir korku,

Katlini vacip buldum
Çektim silahı vurdum
Hislerimi yokladım
NEFRET, sizlere ömür.....

İnsan o dur, gönül alam
Derviş o dur, sırra erem
Aşık o dur, Hak'kı bilem
Rab'bini bilmeyene insan mı derim.

Eyyüp o dur, sabır salam

Dedin; ben bey oldum, ağayım, he mi?
Vurdun sırtımıza palan'la, gem'i
Yalnız sen'de bildin cepli cepken'i
Kefenleri iplik dikmez duydun mu?

Hiç mi ders almadın bunca faniden?

Şiarı çirkef olan
Haksızın sesi gürdü
Diline bıçak vurdum
Aynı şeyi böğürdü

Demişlerdi tek mekanın dünyadır.
Hiç'ten geldim, gidiş hiçe, gam'dayım
Evvelin yok, ebed zaten yalandır
Aklım almaz; Niçin geldim? GAM'DAYIM...

'Ustasız bir iğne göster' dedi hocam Abdullah

(Bir şiirimi yalnızca kendi adıyla yayınlatan kardeşe ithafen)

Vardım baktım elde kağıt kalem var
Sordum; n'oldu, nedir gardaş telaşın?
Anlattı ki şiirmiş acil lazım.

Bu ne hazin bir mesafe
Ak'la kara arasında
İnsanlar ki saf saf olmuş
Var'la Hiçlik deryasında

O kadar direndin ki
Şüphe ettim fikrimden
Secerene bir baktım
Darwin'miş senin deden

Her şeyi tesadüfe bağladın durdun
Dünya sana, ahiret bana üleşek.
Gündüzü geceye satıp kudurdun
İşret sana,iffet bana bölüşek.

Sana göre insan kurnaz olmalı