İsraf,İsraf Ve İsraf! Şiiri - Cihat Şahin

Gafil insan iyi bak, gör şu müthiş masrafı!
Bunca masraf ne için, tefekkür et bul onu!
O koskoca âlemde, varmı rabbin israfı?
Yoksa abes ve israf, gayet mühim bu konu!

Adamlıktan azade, boşa harcar vaktini,
Bilmez ki bir an bile, çok nakitten kıymetli!
Hatırlamaz nadanlar,”Elestü; den akdini,
Geçer vakti abesle, ya da geçer gıybetli!

İsraf üzre kurulmuş, arz ve talep pazarı,
İhtiyaçlar değil de, akla gelen alınır.
Modacılar sevk eder, hep lüks’lere nazarı,
Almak için o şeyi, bin bahane bulunur!

Ekser gaflet sarhoşu, heder eder ömür’ü,
Boşa geçer ay ve yıl, hafta günler caba’sı.
İsraf olan hayatın, mümkün olmaz tamiri?
Vermez geri yılları, kulun “ahh’lı çabası!

İsraf, israf ve israf, her tarafta mebzul o,
Sözde, aşta ve işte, uyulmuyor kıstasa!
Mihenk bilmez kulların saylarında mahsul o.
Müsrifliğin sonucu; gam, keder, hayıf, tasa!

“Ye, iç israf etme” der, mahlûkatın razık’ı,
Zira sevmez o mün’im, israf eden müsrifi!
Müsrif eder kendine, hesap günü yazığı,
Sokar derde başını, yersiz olan masrafı!

Bir şeyden her şey yapan, kâfi örnek bizlere,
Yok, zerrece bir israf, icraat ve işinde.
Son vermezsek acilen, çok masraflı hazlara,
Akıbet insanlığın büyük bela başında!

Cihat ŞAHİN
22.08.2009-İZMİR