İsraf Şiiri - Nevzat Dağlı

Yoksul ekmek yerken havyar yediysen,
Eğer her şey benim hakkım dediysen,
Masrafı kısmadan harcıyor isen;
Gereksiz gösteriş harcıdır israf,
Varsılın yoksula borcudur israf.

Muktedir olmakla övünüyorsan,
İtibar peşinde dövünüyorsan;
Satıp savurdukça seviniyorsan;
Kararmış vicdanın harcıdır israf,
Devletin yurttaşa borcudur israf.

Milyonluk araba, milyarlık saray,
Uçak, helikopter vay efendim vay.
İnsansız mekâna döşenmişse ray;
Halkı sevmeyenin harcıdır israf,
Yolunu bulanın borcudur israf.

Muhteşem camiler ıssız kalmışsa,
Büyük hastaneler uzak olmuşsa,
Bunları düşünen imkân bulmuşsa;
Akıl dışı işin harcıdır israf,
Beynin yüreklere borcudur israf.

Köprü, kanal, yollar, hava limanı,
Yapılınca mutlu etsin insanı.
Gösteriş yüzünden sıkarsa canı;
Öfkenin bir temel harcıdır israf,
Nevzat’ın yazmaya borcudur israf.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat