İsra Kırkdört. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Şu Âlemi Deryada Dünya bir Nokta,
İnsan Bu Noktada Sadece bir Iskarta,
Birde Sorar Öldükten Sonra Nasıldır Dirilme?
Ol Denir Kemiklere, Onları Bir Araya Topla,
İşte Bu Kadar Kolay, Anlarmı Acaba Bedenli Koparta,

Durmaz İnsan Sordukça da Sorar,
Evrenin Nerede Başı Nerede Sonu?
Dünya Nokta, Evren Sadece Virgülü,
İnsan Müşahedesi Nasıl Anlasın Onun Kudret Yükünü,

Kemiklerde Toz Olmuş, Nasıl Toplanırmış?
Nokta Varsa Eğer Zerreden Kalan Bir Kül,
O Kül Zerresi, İstemiş veya İstememiş,
Emre ve Hükmüne Amade Gelmeye kul.

Tüm Kâinat Ona Baş Eğerken,
Onu İçten Övüp Zikrederken,
Rabbini Bilip, Hamd Ederlerken,
İnsan Zerre Değilsin Evrende, Haddini Bil Sinende,

İSRA:44
Yedi gök, yer ve bunlarda bulunanlar O’nu tesbih eder;
O’nu hamd ile tesbih etmeyen hiçbir şey yoktur.
Fakat siz onların tesbihini anlayamazsınız.
O Halîmdir, bağışlayıcıdır.