İspirto Şiiri - Özge Özgen 2

Ne zamandır beyaz çarşafların mürekkeple olan dansını izliyorum

Tavanda iskambil kağıtları

Kadife saçlı bir yağmurun rahminden çıkardığım
gül artıklarını
ne kadar yıkasamda

-Şiir bu değil-
diyor tanrı

İçimden dışarıya açılan acı
Zürafaların su aygırı
olma telaşına benziyor

Kentte yaşayan çakalları
Kimsesizliğe boyarken bal arıları

Çatlayan ellerimle tezgahta ruj ve ispirto
kırıkları ile oynadım

Hayata yavaş tutunan kaplumbağayı
gömdüğüm
bir yerdi dünya
Dar ve çok geçitli
Zamansa suya karışan bir yara

Atlasta yazanla, akvaryumda uçan
bir olmuyor ki, güvercinim
Savaslar çok acımasız
Ve insanların keskinliği dişlerinde

Fakirlikse tezgahtarlar adına
müsait bir yer

Ve bugün, uç kuruş için,beş yaşında
olduğum bir
yarasayı kopardım
göbeğimden

Kuşlar da uçmuyorsa
bu bir bozgundur

Ve bu bir şiir değil,
Bir şairin kırılma anı..