fesleğen ,
yaprağında gizler esrasını
sıradanlığın
en nahif haline saklayıp
kokusunu ,
ruhuna dokunmayanlarla
paylaşmaz efsununu..
mor bir krizantem gibi olmasa da
düşmez ele ayağa ;
iris kadar irfan barındırır
toprağında..
_keşke ,
gölgesine razı bir fesleğen olabilmeyi ,
becerebilseydi her insan da . .
Kayıt Tarihi : 14.8.2025 00:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!