Ispartalı - 1) Süleyman ve Ötekiler

Partizanlar

“-len zaten bu memleketin bi Angara’sı
bi de İstambolu

“-heriflerin her tarafı, dağı-taşı
gözüyün alabildiğine fabırka dolu”

“-tabi olur arkadaş, biir oralar kömeli
ikincisi de adamlar satıyo ireyini
guralına göre oynayollar oyunu”

“-o neyderse etsin,
dutar sen gene oyunu ona verisen
oluvucağı bu işdecik
bakdın kı sana gılınmayo
ona oy verme bakalım neydecek”

“-tamam ağa bi de öyle tanıyalım,
bi de senin paşaya gullanalım
seferberliği bida getirelim
gazı, bezi, duzu, düşümüzde görelim”

“-sizin ki Amarka hadi harbe” dese
valla el pençe divan duru
Paşa’da girseydi Cihan Harbine
yanan yerlerine basardın duzu
yahut da kına yakardın
mel-mel bakardın”

“-onuharişden gazel okuyannar değil,
bilen bili
Elhamdülillah Paşa neytti etti
bu vetanın evladını
İkinci Dünya Harbinde kırdırmadı
Allah sebeb olanlardan ırazı olsun tabi”
“-yok ağa Allah böyle ırazı olmazdı
memleketin evladı o ayrı”

“-Alla(hı) n aşgına heç bu memleketten biri
otuz yıldır işbaşında gibi mi?
“-ne len okul yapıvıdı,
su getirividi,
doksan haneli köye neydiviceğdi.”
“-arkadaş bi senin köyün mü yapılmamış yolu
sankı her köyün tamammıymış okulu,

“-ne len eğer paşa gelmeseydi
şosanın bile yapılacaa yoğdu
“-sizin çobanın bi Isbarta’sı var zati
bi de dört nufuslu Senged’i
şu memlekete ne bi iş sahası,
ne okulu, ne çeşmesi, ne suyu,
ne şuyu, ne buyu.”

'-güya bu memleketin evladıymış
ya Sengetli yünseğini okuyamamış
dayısı olanın birini
vekil öretmen tayın ediyollar
ya da sürgün edilcekleri
bizim köye yollayollar

“-müftü kadar olamadı valla
Yalavaş Müftüsünün
ne gadar hemşerisi varısa
bizim buralarda imam oldu,
esgere getti, imamsız bekledik iki sene
imamın teskeresi doldu,
köye geri ğeldi belleme

herifin asgerliği bitti,
tayın etti müftü, merkezi bi yere
alt(ı) ay sonura gene bi hemşerisi
üç ay sonura hadi bakalım o da asgere
bekle bobam bi tesgere da(h) a bekle
yavıklısını esgere yollamış gelinlik gız gibi

'-sankı adamın mazifesi
bizim köye imam bulmak değil de
köylüsüne iş bulmak belli
sözde şikat ettik emme “kimi, kime”

köpek, köpe(ği) e ıssırı(r) mı
it-ite, it guyruğuna,
ölü öldü mü, seğidiyoz
gonşu köylere “hoca ” bulmaya
buğarada kurbanı kendimiz
kescek kadar hoca olduk
bakdık müftü bö(y) le
imam-hatıp'da bir-kaş çocuk okutduk.
dinsizin hakından imansız geli(r) dedikleri ğibi
cömatcak namaz gıldırcak gadar olduk
iş görmeyen gonşu
adamı hacat sa(hi) bi eder misali

“-len epap! öretmen cami dedi(ği) nde
deycek sözümüz yok, haklısın amma,
fabıka deyince duralım orda
bu memlekete ne yetişiyoda
sana ne fabrıkası
guruvcak Boba”

o sadaca Isbartanın deel,
gosgoca Türkiye’nin başbakanı
herşeyde Dövletten beglenmez ya
birezde zenginler elini cebine atmalı”
'-emme ettin ağa' dedi
“-payam yetişmez mi kö(yü) müzde,
üzüm, kelek, nofut, hakgaş, hakeza
alma desen mayhoşu, datlısı
starkingi, beşyıldızı, amasyası
üzümün karası, sarısı, razakısı”

hitdetle söylendi Saatali,
başparmağına doladığı tesbihi ni
paltosunun cebine koyarak
devam etti;
'-ne arasın hac(ı) amatda gav çakmak
işallah bi dahaki sefere
sizin boba guruvumazsa
bizim hoca guruvucak'.