Isparta ve Dağlar Şiiri - Hamza Kaya

Mutfak balkonundayım yine bu gece
Tenimi okşuyor hafiften esen rüzgar
Bazen hırçınlaşıyor, söndürüyor sigaramı
Ve; Karşıdaki dağlar, takıldınız bu gece aklıma

Her gün farklı, ama hep etkileyici
Kışın karlarıyla giydiğiniz beyazlar
Hep cezbe derdi ayıramazdım gözlerimi
Ve; Güneş dikildi tepenize, soydu

Baharı müjdeler gibiydi yeşil çamların
Büyüklü, küçüklü ağaçlarını izlemeye doyamazdım
Eteklerinde her gece parlardı ışıklar
Tam göbeğindeki türbeyeydi dualarım

Güneşim ihtişamlı ışıkları,
Belirginleştirirdi her çizgini
Sevmezdim bulutları, gizlerdi başını
Anlatırlardı, her gece türbeden çıkar
Gezermiş dervişler dört yanını

Bazı geceler korkuyla bakardım
Türbedeki ışıklara
Arada bir yanıp sönerdi ışıklar
Alevlense de korkum
Bir gizem çekerdi bakışlarımı

İsmini bilmediğim karşı ki dağ
Ne oldu sana bu gece
Siyah bir sayfa gibisin
Her noktanı gizlemiş
Kapkara bir hüzün giymişsin

Artık o kıvrımlarını da göremiyorum
Belirgin olan tek şey türbendeki ışıklar
Ey ISPARTA!
Ne yazını, ne kışını, nede karlarını
Bir dağlarını sevdim
Bir DAĞLARINI! …….