İspanya Köpekleri Şiiri - Emre Doğan

Onlar ise hiç bir şey olmamış gibi
Rahat koltuklarında kahvelerini yudumladılar.
Dışarıdan bir erkek gelince başlarını bağladılar.

Sanki ölenler İspanya’da ki mahalle köpekleriydi,
Veya uzaklardaki bir adanın denizanalarıydı.

Gittiler ve uzak bir yere yerleştiler.
Yayvan yapraklı ve güneşin tepeden, ağaçların izin verdiği kadar girebileceği,
Yeşiller cenneti bir yere ev kurdular.
Geniş yaprakları vardı ağaçların en az bir insan boyu kadar.
İşte buralarda kök salmaya karar verdiler ama ait değillerdi bir kere.
Alışamazlardı.

Onlar ise hiç rahatlarını bozmadan bağdaş kurdular.
Gelen çayları bitince kaşıkla üstünü örtüp istemediklerini belirttiler.
Sandalyelerinin arkalarına ceketlerini astılar.

Sanki ıslanan onların evlatları değildi de Hindistan’daki kutsal ineklerdi.
Veya bir binanın üstüne demirden kafeste yaşayan kediydi.

Gittiler ve bol insanlı bir mahalleye yerleştiler.
Kadınlar daha çok baharat kullanarak yemek pişirdi,
Erkekler kahvehanelerde sigara yerine puro tüttürdü
Ve çocuklar artık dışarıya çıkarken ayaklarına bir şey giymediler.
İşte burada nefes almaya karar verdiler ama alışmaları imkansız.
Gülü çölde yetiştiremezsin.