İsmiyle Müsemma Şiiri - Muhammed Fatih K ...

Kanırtıcı bir yük vardı omuz köklerinde
bir meleğin kanatları kırılıyordu sanki
yine bir kıvılcım umut düştü yüreğine
eskiden olsa ağlamazdı belki
çünkü korkar olmuştu umut etmeye
umutlar yormuştu yüreğini belli ki

Bir tutam umut düştü yüreğine
ekip onu yeşertti kendince
çünkü ne vakit sevmeye kalksa birini
tüm kalbiyle yaşardı önce
nitekim belli edemedi hissini
ağlamaklı oluyordu gözleri
bir melek görünce

Eskiden olsa ağlamazdı belki...
''Sen ki'' derdi kendine '' sen ki,
hüznünü şiire veren,
umudunu baştan yıkan...''
bu yüzdendi belli ki
hayallerin 'kursak'ta kalması.

Ne vakit adım atsa akşa
kırmıştı canı, cananı...
yine düştü kalbi çelişkiye
Umut etmek üzer mi hiç insanı?
bundandı işte demesi;
'' Bir melek görsem ağlamaklı oluyorum.''