İsminin Baş Harfi

Kelimelerimden düşmesin isminin baş harfi,
N’evet derken de sen, Nayır derken de,
Sisli dağların ardından uzanmış eldir sevgim,
Tutmayı ister, tutulmayı bekler nedense?
Koca şehir olur kötülük bazen yutar duygularını,
Irmaklar aşık olup sadece tek yöne, sana akar…
Hayat defterimin birinci sayfasını yeniden yazar,
Geri kalan temiz sayfalar doldurulsun diye tabi ki,
Mesele eline kaderinin kalemini almak değil mi?
Yazdığın her satırın mutluluğu getirmesi için.

Kelimelerimden düşürme isminin baş harfini,
N’evet derken de sen, Nayır derken de,
Aşık Veysel anlatmış gönül köşkünü* şiirinde,
Ruhu ister ki “seviyorum” diyenler göz gezdirsin,
Tarif edilmez duyguyu tarifli yapsınlar der,
Kendi isminin karşılığını karşısına yazsın diye diler.

Kelimelerimden düşmesine izin verme isminin baş harfinin,
N’olamaz derken de sen olsun hadi kelimeler dolsun,
Ne varsa önüne sermiş olayım, emeğim karşılık bulsun,
Hayatı denklemleştiren bir durum, içinde kalan bir gizem,
Ya da gitgide eğimi artan bir yol olsun sevgimiz,
Şimdiye dek zorlanmadığımız, zor geldiğinde bile yol aldığımız.

Kelimelerine yerleşsin ve kopmasın ismimin baş harfi,
Hayat derken de ben, Huzur derken de,
Elinde hala aslında kalemin biliyor musun?
Kötülük, İhanet, Vefasızlık benzeri şeyler yazma sen!
'Ben göz göre göre bu tür şeyleri yazacağım' dersen,
O zaman ben gidiyorum! Sessizce ve bir şey demeden…

07 Naralık 2009