İsmini Anarak Şiiri - İsmail Gürer

Gözlerini diktiğinde gözlerime
Anlatabildiğim bütün hikâyeler,
Bir mevsimin peşine takılıp tekrar tekrar yaşanıyor.
Solgun olduğu bir akşamda çiçeğin
Ya da suçsuz olduğunda zamanın,
Kahreden bir acıyı hatırlatması
Hiçbir şey olmak için her şeye hazır olmaktı.
Subjektif bir yalnızlıkta tersine döndürebiliyorsan bütün geçmişini
Ve tanıdığın bütün yalnızlıklar senin için vazgeçilmezse,
Korkulacak bir anı ve karamsarlık değildir yaşam.
Sana korkusuzca sokulan iyi niyetler, mutluluklar
Hayata bağlanışının kanıtıdır.
Susmak gibi, yaşamak gibi ve kırılgan olmak gibi
Bütün zamanı bir kahraman edasıyla
Hiç tereddütsüz gözünü kırpmadan yok saymak
Gözlerinin buluştuğu ilk felaket ya da ilk aldanıştır.
Yarasına tuz dökmek zamanın,
Acısına ortak olmak bir zavallının,
Ve suskunluğunu bozmak hiç beklemediğin bir anda
Ya hayata bağlanış ya da
Kendini aldatıştır.
Ama küçüğüm
Hayat yaşamak için vardır
Bilemezsin bir kahve fincanındaki kahveye
Ne niyetler döküldüğünü
Özünü, sözünü saklamadan sen bir niyet tut.
Anlatır zaman sana ne olduğunu ama bitmediğini
Gün doğmadan neler solar.
Sen bir evliyanın kabristanında tutulan niyet
Ya da yola katıksız çıkan bir yolcunun
Üç öğün doyumluluğu.
Durdum ve susmuyorum artık
Koca senelerde yaşanan mutluluğu
Ben seninle bir günde tekrar tekrar yaşamak istiyorum
Gözlerini diktiğinde gözlerime
Anlattığın bütün hikâyeler rüyalarıma takıldı
Tekrar yaşıyorum ismini anarak

Mart 2001