İsminaz Şiiri - Necati Keçeli

Yüz on sekize sordum adresin bilinmiyor
Yolladığım mektuplar geri döndü İsminaz
Unutmak istesem de beynimden silinmiyor
Örs ile çekiç ile, çizdirdin be İsminaz

Ararım gül yüzünü rast gelene sorulmaz
Yıldızlara bakmakla bir sonuca varılmaz
Yüreğim kan ağlıyor bu gidişle durulmaz
Alnıma kara sevda yazdırdın be isminaz

Yüreğimde hasretin deldikçe kara bağrı
Kokunu rüzgâra sür getirsin bana doğru
Hiç arayıp sormazsan dinermiki bu ağrı
Sende beni canımdan bezdirdin be İsminaz

Bütün gece ararken göğsümde nefesini
Hayal rüyalar ile, söndürme hevesimi
Bir gün alo desende duysam tatlı sesini
Gönlümdeki yarayı azdırdın be İsminaz

İçindeki öfkeyi, teselli et söndür de
Bir dost yada postayla haberini gönderde
Rahatlat şu gönlümü son verelim bu derde
Sende dudaklarımı büzdürdün be İsminaz

Sen dünyada var isen inan ki bende varım
Sensiz biter hayatım, ölür öteki yarım
Bir gün koşarak gel de bitsin gönül efkarım
Gözlerimi yollarda süzdürdün be İsminaz

Necati KEÇELİ
İZMİR