Bayılmışım düştüğümde gözüne
Ben kendime gelemiyom İsminaz.
Her nesnede görünürsün gözüme.
Senden ayrı olamıyom İsminaz.
Ürperirim bana adın dendi mi
Sarıyorsun kaynağımı bendimi
Benden alıp gidiyorsun kendimi
Beni bende bulamıyom İsminaz.
Aşk yolunda yaya giden postayım
Gördüğümden beri sana hastayım
Neşeyi unuttum kara yastayım
Kederimden gülemiyom İsminaz.
Yüreğimde cehennemim odu var.
Gözlerimde uyku yutan cadı var
Ne gündüzün ne gecemin tadı var
Dünyadan tat almıyom İsminaz.
Beni sana çekiyorsun uzaktan.
Umudum yok kurtulamam o faktan
Benim gibi ol dileğim bu Hak’tan
Başka bir şey dilemiyom İsminaz.
Yokuşlaştı sarpa sardı düzlerim.
Çektiğime yanar, ağlar, sızlarım…
Pınarlara nispet akar gözlerim.
Usanmışım silemiyom İsminaz.
ELEMİ der:Böyle çile çekerim.
Günden güne artar gider efkarım.
Girdaplardan ben ne zaman çıkarım?
Bilemiyom… bilemiyom……İsminaz.
İbrahim PATAZ
18.05.2010 Osmaniye
Kayıt Tarihi : 18.5.2010 21:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!